Тег: әдебиет

Терезеден күзгі күннің жылы шуағы төгіледі. Мамыражай шақ. Тек қос сағаттың тық-тық еткен дыбыстары ғана естіліп тұр.

Олар аңдып тұрып, күшіктердің басы қылт еткен сәт шап беріп мойнынан ұстап алады да, дырылдатып сүйреп сыртқа шығарады. Содан ал кеп ойна! Өздері сондай сүйкімді....

Біздің ауылда Аққыз әжейдің тәтті алмасы бар. Ол — дүние жүзіндегі ең тәтті алма. Шын айтам.

Ол артынан маған аяушылықпен үңіліп, мұрнын тыржита қарады. Іле қайта ренжіді.

Қос өркешті Қазығұрт тауының төбесі, Нұх пайғамбардың кемесі тоқтап қалған. Қазығұрт ата мен Қазығұрт ана қастарында бүкіл жан- жануарлар жұптарымен.

Бар адам кітапқа қарыздар.

Бар еркелігін, бар тентектігін қыңқ демей көтеретін әжесін жақсы көрмегенде кімді жақсы көрсін.

Күн бесінге таяған мезгіл. Асыға адымдап қасынан өте берген ұлды кәрия тоқтатты.

Анасының шексіз махаббатын сағынған сайын бала қайың да білдірмей жылап алатын.

Әжесі үлкен әңгіме бастамас бұрын қобдишасындағы түймелерді ақ матаның үстіне төкті. Алуа осынша көп түйме көрген емес.