Руханият

Олардың бәрі мені кінәлағандай, тіпті үнсіз жылап отырғандай көрінді.

Ал оның жат елдердегі істеген сұмдықтары мен зұлымдықтары туралы ешкім ойламайды, тапталған, тоналған, өртенген қалалардағы елдің көз жасы мен зарын ешкім естімейді.

Жоғарыда, өзінің лашығында, шал қайтадан ұйықтап кеткен еді. Тағы да етпетінен жатыр, серік баласы қасында қарауылдап отыр. Шал түсінде арыстандарды көріп жатты.

Байтақ даланың астын үстіне шығарып, шұрқ-шұрқ інге айналдырған тышқандар елдің берекесін алып, азын-аулақ егістерін жайпап кетеді.

Кенеткен дүр еткен дыбыстан барлығы қашып індеріне тығылып зорға үлгірді.

Бұл ханның ұлы болмапты, жалғыз-ақ ай десе аузы, күн десе көзі бар Қаншайым атты бір қызы болыпты. Қыздың сұлулығы сондай, қараған адам есінен танып қалады...

Ақ лақ пен Қара лақ әрі жүгіреді, бері жүгіреді. Жан-жағына алақ-жұлақ қарайды.

Мұғалім балаларға бір-бір су жаңа оқулықпен кішкене айна таратты, біздер кітапты түсіндік ал айнаның неге керек екенін түсіне алмай бір-бірімізге қарап қоямыз.

Таң сәріден оянып, беті-қолын жуып, жұмысқа кіріспекші болып ыңғайланса, жұмысы дайын тұр — етіктерді біреу тігіп қойыпты.

Құстың күлсе, аузынан будақ-будақ гүл түседі, жыласа, көзінен моншақ-моншақ маржан түседі.