Руханият

Ата-анасы баласына қалай көмектесерлерін білмей, қайғыдан қара жамылады.

Жауыз басы астына келіп, солаң ете дүрс етті.

Гүлдің жапырақшалары әлі ашыла қоймаған гүл қауызы сияқты жиырылып тұрады.

Пешке от жағып, маздап кетсін деп, оттыққа бір уыс сабан тастайды. Сонсоң барып шөгенге бұршақ сала берген еді.

Қайда қарасаң – шөп арасында кетіп бара жатқан тасбақа.

Бір күні жіп иіріп отырып, саусағының қанын ұршыққа жұқтырып алады.

Олардың бәрі мені кінәлағандай, тіпті үнсіз жылап отырғандай көрінді.

Ал оның жат елдердегі істеген сұмдықтары мен зұлымдықтары туралы ешкім ойламайды, тапталған, тоналған, өртенген қалалардағы елдің көз жасы мен зарын ешкім естімейді.

Жоғарыда, өзінің лашығында, шал қайтадан ұйықтап кеткен еді. Тағы да етпетінен жатыр, серік баласы қасында қарауылдап отыр. Шал түсінде арыстандарды көріп жатты.

Байтақ даланың астын үстіне шығарып, шұрқ-шұрқ інге айналдырған тышқандар елдің берекесін алып, азын-аулақ егістерін жайпап кетеді.